Hallo iedereen, ik ben LOTTE
°2002 - +2016
Hallo iedereen !
Laat ik me even voorstellen. Ik ben een hybride Sphynx, geboren in Rotterdam op 30 september 2002.
Toen Conny van de Cattterie Rivium's een goede en blijvende thuis voor me zocht, ben ik
tot mijn grootste verbazing op 16 juli 2004 naar België verhuisd.
Al voelde ik me bij de familie De Smedt onmiddellijk thuis toch was het enkele weken
wennen aan mijn nieuwe, jungleachtige omgeving met planten en boomstammen,
nieuwe geuren, vreemde gezichten, maar ook leuke speeltjes, lekker eten,... eigenlijk te
veel om op te noemen.
De eerste weken van mijn verblijf spendeerde ik met snuffelen. Toen elk plekje zorgvuldig onderzocht was en al dan niet als
onderduikadres gecatalogeerd, werd mijn nieuwe huis een knusse thuis waar ik me veilig en geborgen voel en alle aandacht
opeis.
Hoe mijn dagindeling er uit ziet? Mijn zware dagtaak begint met een knuffelbeurt, liefst met grooming en een portie heerlijke
brokjes. Daarna is het bed van broer de uitgelezen plaats om te snoezen, later op de dag is de sofa de plek om languit uren te
slapen en 's avonds heb ik het actieve halfuurtje ingeruild om op of naast Mammie liggend de tijd door te brengen.
Soms droom ik over vroeger en over hoe mijn Belgisch avontuur begon:
“Lotte, Lotte, kom eens hier” werd geroepen.
Een onzichtbare, zachte stem fluisterde “Ga, ga naar die man toe, vlei je tegen zijn benen aan, spring op zijn schoot, hem
moet je verleiden”
Verlegen miauwde ik “ Wie ben jij? Wie is hij? Ik ken hem niet en hij lijkt zo streng”
“Ik ben Kit-Two en hij, hij is de baas. Ik heb jou uitgekozen om zoals mij te zijn, hun leven te delen, hen gezelschap te houden
en hen te troosten. Jij beseft het nog niet, hij weet het nog niet. Daarom ga naar hem toe, spring op zijn schoot” vervolgde
de zachte stem.
“Waarom ik? Ik ben nog zo jong en ik heb zo weinig ervaring. Ben ik wel opgewassen tegen deze taak? En daarbij, ik ben jou
niet. Ik ben Lotje” miauwde ik ongerust.
“Natuurlijk ben jij Lotte en dat zal je altijd blijven. Maar nu is je tijd gekomen om te gaan. Wees niet bang. Ik zal je helpen, je
begeleiden want samen jij, Lotje en ik, Kit-Two vormen we Kit Three” drong de zachte stem aan.
En, hup, daar vleide ik langs zijn benen, sprong op zijn schoot en rolde me gelukzalig in zijn armen. Met een goedkeurende
blik naar Mammie, die discreet een traan wegpikte, werd ik door de Baas geadopteerd. Beklaagd, neen helemaal niet want na
enkele weken waren Baas, Broer en Mammie getrainde slaven geworden.
September 2005
Al rust of slaap ik uren op een of ander kussen, ik ben natuurlijk nog actief. Door de enorme ramen, waarin op warme
zomerdagen een hor wordt gezet, heb ik een uitstekend zicht op de tuin, die ik als een getrainde hond bewaak. Elke
ongewenste indringer op 2, 4, 6 of 8 poten wordt luidruchtig gemeld en wordt aangemaand om op de vlucht te slaan.
Een verpakkingslint is mijn favoriete speeltje. Als mijn personeel het niet voor mij beweegt, besluip ik dat ding, val het aan
en sleep het vervolgens uitdagend het huis door. Elk nieuw voorwerp in huis moet natuurlijk geïnspecteerd worden en al
ben ik daar een expert in soms raak ik in nesten en dat levert grappige situatie.
September 2006
Mijn roepnaam Lotte wordt nog enkel door Broer gebruikt. Van hem hou ik eigenlijk het meest. Hij vertroetelt mij en ik mag bij
hem in bed slapen, zalig....
Melissa noemt mij Zaagje. Ik vermoed dat dit met mijn praatlustige momenten te maken heeft. Als Baasje het over het "Tof
Bisteke" heeft, dan praat hij over mij en voor alle duidelijkheid ik vind hem een "Tof Baasje" zolang hij niet "Boe" tegen mij
zegt. Mammie heeft me in "Motte" herdoopt. 't Is waar dat ik iets molliger ben dan bij mijn aankomst hier, maar dik, neen, dat
niet. Dankzij een controle van mijn dieet blijft mijn gewicht prachtig op pijl.
Juli 2007
Aan 2 zaken heb ik een grondige hekel : alleen te moeten blijven als er visite komt die niet van poezen houdt en op
consultatie gaan bij de dierenarts. Eerst is er de autorit, vervolgens de wachtzaal waar ik met klaaglijk gemiauw kenbaar
maak dat ik het niet naar mijn zin heb en dan is er het onderzoek hart, ogen en oren. Waarom er na "Ok, alles in orde" nog
pik komt is me niet duidelijk want gedurende enkele dagen voel ik me absoluut niet lekker.
Wat visite betreft, ik vind het absoluut niet leuk wanneer deze niet van poezen houdt want dan wordt ik soms naar mijn
slaapmand verwezen en daar voel ik me zo eenzaam. Ik trek dan maar naar Broers bed want daar kan ik lekker onder het
donsdeken slapen.
Mammie heeft deze tekst geschreven zodat ik mij via het net wereldwijd voorstellen kan. Ik hou ervan in de belangstelling te
staan en maak dat ook duidelijk kenbaar.
Jullie horen nog van mij....
Lotte
Mei 2009
Sinds Broer zelfstandig is gaan wonen, moest ik lange tijd alleen in huis doorbrengen en dus zijn mijn baasjes op zoek
gegaan naar gezelschap. Maanden hebben ze op internet gekeken maar op een of ander manier vonden ze geen gepast
vriendinnetje voor mij. Tot ik op een zaterdagavond – het was de 7de maart 2009 – ik de living binnenstapte en een uit de
kluiten gewassen kitten ontdekte. Neen, toch! Ze hadden me een volwassen poes beloofd en absoluut geen kitten.
‘k Heb de situatie één week lang bekeken maar ze groeide niet, ze dikte alleen wat aan, niet veel want ze is super actief.
Als ik uitrustte, wat ik dag in dag uit doe, kwam ze me steeds weer lastigvallen en ze sprong overal op waardoor ik haar
angstvallig in het oog moest houden om zeker te zijn dat ze niets uitspookte. Na die week heb ik haar duidelijk gemaakt
dat ik op mijn rust gesteld ben en na een paar keer had ze het door en is de kalmte thuis hersteld.
Ondertussen zijn Chou en ik maatjes geworden want ze is een volwassen poes die net als ik een gezellige thuis zocht om
heel lang te kunnen genieten van het leven. Daarom delen we de brokjes en de attentie van de baasjes.
Juni 2010
Eigenlijk doen we alles met z’n tweetjes. We eten samen, drinken samen, gaan samen op de kattenbak en gaan samen naar
de dierenarts. Dit laatste is een hele onderneming want ik wil niet in de transportmand en er ook niet uit. Gelukkig duurt het
nooit echt lang. Naar mijn hart luisteren, temperatuur meten, oortjes nakijken en op de balans. Want recent is bij mij hartruis
vastgesteld maar ik heb daar helemaal geen last van omdat ik een heel rustig bestaan leidt, genietend van de zon op de
vensterbank. Echter doordat ik absoluut geen medicatie wil slikken, moet mijn gewicht onder controle blijven en optimaal
zijn.
Lente, zomer herfst en winter 2012
’s Morgens slaap ik liefst op de stoel bij het raam terwijl Chou de tuin in het oog houdt. Vooral in de winter en het voorjaar
komen allerlei vogels en eekhoorns eten halen bij de voederbak. Er woont een hele familie in de omgeving. Eén à twee keer
per dag komen ze vergezeld van de kleintjes eikels en andere noten halen en dat is hoogst interessant.
Op een morgen in april reageerde Chou hevig. Ze stond als gek aan het venster te krabben. Ik ben een kijkje gaan nemen en
op de vijver waren 3 eenden neergestreken. Reden genoeg om deze dieren in het oog te houden. Tijdens de zomer, kwamen
ze regelmatig aanvliegen, enkele uren op de vijver uitrusten en weer wegvliegen. Ze waren een attractie geworden waarmee
we een tijdje zoet waren.
Op een herfstavond, we liggen luilekker in de zetel, zegt Mammie “Er is een muis in huis”. Het uitgelezen moment om even te
kijken wat er nu aan de hand is. Langzaam komt ons katteninstinct naar boven en we trekken naar de keukenkast. Een
ritselend geluid trekt onze aandacht. Al snel verzwakt mijn aandacht, ik ga er bij liggen en val na een paar minuten in slaap
terwijl Chou de kast in het oog houdt.
’s Morgens zit er inderdaad een muisje in de val en Mammie brengt het beestje naar buiten in de wei. Enkele dagen later is er
opnieuw geritsel in de kast. Deze keer zijn we alert, we melden dit aan Mammie die ook die muis terug buiten zet.
Als de daarop volgende avond Mammie van het werk thuis komt, zitten Chou en ik op het aanrecht. Mammie verschiet want
vlak onder ons lopen 3 muizen rustig in de keuken rond. Mammie heeft ons toen letterlijk gezegd dat we de naam “Kat”
onwaardig zijn maar ja – de moraal - een kat doet nooit werk dat door haar personeel uitgevoerd kan worden.
2 januari 2016
Volgens Mammie zijn we aan zee maar ik was toch liever thuis gebleven. Ik mis mijn dagelijkse routine en de vele plekjes
zon. Tijdens de rit heb ik enkele keren gemiauwd want ik wist niet goed wat mij overkwam. Gelukkig had ik het gezelschap
van Chou, zonder haar zou dit een onprettige ervaring geweest zijn. Overdag zitten we vaak in de bench maar ’s morgens en
’s avonds lopen we rond vooral Chou weet dit te appreciëren.
Koutcha, de hond van Baasjes en Mammies vrienden, is ons komen vervoegen want haar baasjes zijn op vakantie
vertrokken. Gelukkig ken ik haar. Ze komt wel vaker bij ons overdag maar logeren dat was iets nieuws. Het leuke is dat we
dan wel meer snoepjes krijgen en dat weet ik dan wel te appreciëren.
Nu Broer ook hier is, vind ik het een stukje leuker. Hij legt me in de watten, knuffelt mij kortom ik krijg al zijn aandacht. Maar
ik kijk er naar uit om terug naar huis te gaan.
Maart 2016
Tijdens de nacht van dinsdag 26 januari 2016 heeft Chou alarm geslagen want ik, Lotte, leek wel dronken. Mammie heeft me
onmiddellijk naar de dierenarts gebracht en die bevestigde haar vermoeden, een hersenbloeding. Ik werd aan een baxter
gelegd en 24 uur later wist Mammie dat ik het zou halen. Alles verliep goed maar de dierenarts maakte zich zorgen omdat ik
niet wou eten. Mammie heeft toen mijn vertrouwde brokje meegebracht en deze voorzichtig voorgeschoteld. Ik heb deze toen
zonder aarzelen opgegeten. Na 10 dagen bij de dierenarts mocht ik naar huis weliswaar moest ik nog in de bench maar ik
was thuis.
Al gauw besefte Mammie dat ik niet 100 % was en ze liet de dierenarts komen. Ik had koorts en vermoedelijk een virale
infectie. Een reeks antibiotica spuiten verbeterde niets aan mijn situatie zodat overgeschakeld werd op orale medicatie. Ik
vermagerde zienderogen. Om zeker te zijn dat er verder niets aan de hand was, heeft de dierenarts toen een bloedanalyse
uitgevoerd maar alles was prima in orde. Na 2 weken was ik plots mijn oude zelf weer en leek het alsof er niets meer aan de
hand was. Ik was er, zoals altijd, discreet maar zeer nadrukkelijk aanwezig.
13 december 2016
Vannacht heeft Chou opnieuw alarm geslagen. Ik heb amper de tijd gehad om Lotte op te nemen en in mijn armen te drukken.
Ze keek me aan met een blik alsof ze afscheid wou nemen. Toen heeft ze haar ogen gesloten. Freddy heeft haar terug in haar
mandje gelegd en toegedekt. Het was alsof ze sliep.
Lotte, onze lieve schat, was niet meer...
Mammie
“Het was alsof er een deel van mezelf en van ons gezin wegviel”
’t Is nu meer dan een jaar geleden dat je Lotte in mijn armen, uitgerekend op 13 december 2016 op het feest van de heilige
Lucie, je van ons heen bent gegaan. Telkens als ik aan je denk of naar je mandje kijk, doet dit pijn en kan ik mijn tranen niet
bedwingen. Je maakte deel uit van ons gezin. Je was steeds bij mij en we hadden een hele sterke band. Je was mijn poes.
Ze zeggen dat na het verstrijken van de tijd de pijn minder wordt maar dat is niet
zo. Ik kan geen afscheid van je nemen ondanks de mooie herinneringen die we
gedurende 12 jaar samen hebben opgebouwd.
Ik zie nog steeds hoe je schuchter je eerste passen in de living zette en je
vervolgens ontplooide tot de alfa-kat in het gezin.
Ook je dikke vriend Geert en Baasje hebben tranen om je gehuild. Ze missen je
en denken nog vaak aan je, want hoe discreet je ook was, je was uitdrukkelijk
aanwezig en nam ontzettend veel plaats in ons leven in.
En dan is er nog Chou, je vriendinnetje, je toeverlaat, je soul mate. Ze kon niet
praten over haar gevoelens maar weken lang heeft ze gerouwd om jou en mij de
schuld van je dood verweten. Zij hield van jou...
We hebben geopteerd om je as bij ons te houden en zo de gedachte aan de tijd
dat je deel was van ons gezin - waarvoor wij je heel dankbaar zijn - te blijven
koesteren. Je was een super kat ...
Baasje, Geert, Melissa, Chou en Mammie
December 2017
Dit is de foto die mijn baasjes verleidde op 12 juli 2004
De eerste kennismaking met mijn nieuwe thuis Een veilig hoekje
16.07.2004
Genieten van het leven - augustus 2004
Een feestje voor mij - 21.08.2005
Zalig soezen in het bed van Broer - maart 2007
Als ik niet mee mag op reis dan blijf ik in deze doos monken - augustus 2006
Samen zijn we een "Tof Stel" - mei 2005
Dik, neen. Mollig dat wel - mei 2009
Genieten van het leven en de zon - mei 2009
Luieren na een vermoeiende dag - juli 2005
Kerstmis 2007
Nieuwjaar 2008
Wat denken jullie van mijn profiel - maart 2008
't Is koud, maar die muts dat is toch te gek - januari 2009
Met Broer een frisse neus halen - september 2004
Is dat mijn nieuw maatje - december 2005
Mijn favoriete speeltje - januari 2005
Ik zit alweer in nesten - augustus 2004
Ik ben erin geraakt, maar hoe raak ik er weer uit ?
januari 2006
Chou en ik, samen zijn we een onafscheidelijk stel !
december 2011
februari 2013
december 2014
Het was alsof er een deel van ons gezin wegviel ...
januari 2016
De nieuwe zetels uittesten - december 2014
Kerstmis 2004
Fotoshoot - maart 2013
Is er buiten nog wat te beleven? - maart 2010
Lotte,
We wisten dat het ogenblik van afscheid kwam
maar als “het ogenblik” er eenmaal was,
werd ons leven een leegte met veel verdriet en gemis
13 december 2016
© DSF production
Zie hier enkele toffe momenten uit mijn kattenleven…
Met Broer op de foto voor de eindejaarswensen voor 2005
10 december 2004
Poseren voor de foto voor de eindejaarswensen voor 2007
11 december 2006
Samen op de foto voor de eindejaarswensen voor 2014
14 december 2013
