26 juni 2004
Hallo World, ik ben KIT-TWO
°1983 - +2004
Hallo World,
Ik ben in Ternat op 5 mei 1983 geboren en sinds september van dat jaar maak ik deel uit van de familie De Smedt.
Ik ben een buitenbeentje, veel te klein voor de ras-standaard en dus ben ik bij Mammie, Baasje en Geert komen wonen.
Ik ben uiterst spraakzaam en kan uren met Mammie palaveren. Ik heb een sterk karakter en kan in alles flink overdrijven.
Ik volg Mammie overal in de hoop dat ze zich met mij bezighoudt.
Als jonge dame - en om mijn afkomst alle eer aan te doen - ging ik dagelijks op stap en geen knaagdier noch vogel was
veilig, noch in de tuin noch in de omgeving. En dit tot grote ergernis van mijn Mammie, die het vreeslijk vond die dode
dieren een laatste rustplaats te moeten bezorgen.
Enkele malen heb ik ook het middagmaal van de buren mee naar huis gebracht want gebraad, hesp en een gebakken
steak behoorden ook tot mijn prooien.... Die heb ik wel mogen verorberen.
Maar ondertussen ben ik ouder en wijzer geworden en apprecieer comfort. s' Morgens slaap ik uren in de zon op
mijn kussen aan het raam, s' namiddags verhuis ik naar het bed van mijn baasje want dan schijnt de zon daar,
s' avonds geniet ik van zijn schoot terwijl hij naar de TV zit te kijken en s' nachts slaap ik samen met Geert onder het
donsdeken.
Ik ben van oordeel dat dit het recept is voor een lang en kattig leven.
Eenmaal per jaar moet ik - en dit met tegenzin - naar de dierenarts voor controle. Er wordt beweerd dat dit goed is
voor mijn gezondheid, maar ik protesteer door alle dieren in de wachtzaal de stuipen op het lijf te jagen door mijn
klaaglijk gemiauw.
Op mijn 15de vroeg Mammie aan de dierenarts of het wel nodig was om een nieuw gezondheidsboekje te openen.
Natuurlijk wel zei deze want die poes blaakt van gezondheid.
Op mijn 19de ontdekte Mammie een knobbel in de oksel van mijn linkerpoot. Eerst dacht ze aan een tekenbeet maar
het bleek een gezwel. Na beraad met de dierenarts wou deze het gezwel wegnemen maar vreesde voor de anesthesie
gezien mijn leeftijd.
“Kan dit niet onder lokale verdoving“ vroeg Mammie maar dat had de dierenarts nog nooit bij een kat gedaan.
“Proberen maar” zei Mammie en zo gebeurde het. Met de schoot van Mammie als operatietafel werd het gezwel
weggenomen en de wonde gehecht.
Vervolgens werd de wonde in een stevig steriel ingepakt en ik mocht naar huis. Twee weken later was van deze
medische ingreep niets meer te zien.
Op mijn 20ste heb ik bij het afspringen van de bank mijn poot verstuikt. Om het genezingsproces vlot te laten verlopen,
kreeg ik een plaaster om. Dat ziende me niet.
Maar vooral omdat ik sinds die dag aan de leiband moest lopen – iets dat ik nog nooit gedaan had als ik met Mammie
mijn dagelijkse wandeling ging maken – baarde me zorgen.
Wie ben ik ?
Kit-Two, een Siamese poes op witte sokken
Voor eeuwig en altijd...
Op 6 juli 2004 is onze schat, na 21 jaar ons geluk en ons leed gedeeld te hebben, in haar slaap overleden. Op 17 maart
2004 had ze tot ons groot verdriet een hersentrombose waarvan ze wonderwel herstelde. Alleen haar zicht was sterk
verminderd maar dat beïnvloedde haar leven amper.
Vier maand heeft ze ons gegeven om afscheid te nemen. Toch is en blijft het verdriet om haar heengaan onbeschrijflijk
en weegt de leegte, die ze achterlaat, ontzettend zwaar.
Broer mist je warmte 's nachts in bed, Baasje mist de turnoefeningen
's avonds voor de TV en ik mis je klaaglijke gemiauw als je onbedingd iets wou.
Kortom we missen je aanwezigheid elke dag, elk uur, elk moment van ons leven.
Gelukkig hebben we je bij ons kunnen houden. Slaap zacht onder de Ginko in
de Oosterse tuin en waak over ons en ons huis zoals je dat altijd trouw hebt
gedaan, je leven lang.
We missen je Kit-Two, of is het Pille, of Kat, of Piecon, of Muis,
of Chat Terrible... of alle andere troetelnaampjes, die je tijdens je leven kreeg.
Freddy, Geert en Mammie
Hier ben ik net aangekomen in mijn nieuwe thuis - 10 september 1983
In de tuin weet ik vooral de plekjes zon te appreciëren - juli 2004
Die verstuikte poot baart mij zorgen, het feit dat ik sinds dan, als een hond, aan de leiband moet lopen nog veel meer - november 2002
Even buiten maar liefst warm ingeduffeld - december 2001
21 juli 2002
21 juni 2004
Neen, dat is niet ET
maar ‘t is buiten berenkoud - januari 2001
maart 1999
oktober 2001
Mijn taak, de omgeving in het oog houden maar liefst zo comfortabel mogelijk
Voor eeuwig en altijd - 5 juli 2004
Even meegenieten van de leuke momenten uit mijn kattenleven...
De dagelijkse turnoefeningen zijn er om fit
en gezond te blijven - februari 1999
Na de wandeling even rusten - april 2002
Maar vooral opwarmen bij de open haard - november 2002
juli 2004
21 juni 2004
Kit-Two,
Je was een deel van ons gezin
en dat van het allereerste begin.
We hebben je lang bij ons gehad.
Je was onze allerliefste schat.
We wisten, ooit komt de tijd
voor een hartverscheurend afscheid
en nu zijn al die mooie momenten
blijvende herinneringen.
6 juli 2005
© DSF production
