Woensdag 07/03/2007: Kangerluk

 

We blijven vandaag bij de locale bevolking in Kangerluk. Alweer een blauwe lucht met zon en maar -/- 18 graden celcius.  Op het programma stond weer een sledehondentocht of ijsvissen met de Inuit. Wij kozen voor het laatste samen met Freddy, Mauritzio, Teresita en Jannie. We zijn het dorp uitgelopen naar beneden naar het fjordijs. Onze Maasi was ook van de partij. De andere Inuit waren Johannes en Jonas (hun Groenlandse onbekend). We liepen heel ver vanaf de kant het fjordijs op. Ongeveer halverweg begon Jonas met een stok + ijzeren punt in het ijs een gat te hakken. Hier werd een draad met haakje in gedaan en heen en weer gehaald. Geen beet. Daarna mochten wij het proberen. Ik meende iets te voelen en een zeehond aan de haak te hebben slagen maar dit bleek gelukkig niet het geval te zijn.

Een stuk verder het fjordijs opgelopen richting zee. Hier ook weer een gat gehakt. Johannes had binnen een paar minuten een vis aan de haak geslagen. Daarna nog eentje. Was wel zielig gezicht hoor. De vis worden op het ijs gelegd waar ze langzaam stikten en dood gingen. Thomas had trouwens eerder een Inuk een Groenlandse haai zien vangen door ijsgat op bevroren Disko Baai. Echt knap door zo’n ijsgat.

Daarna weer stukje gelopen, nog een gat gemaakt en een derde vis gevangen. Niemand van ons is het gelukt een vis te vangen. Door de kou en de wind hier krijgen we snel lijnen en rimpels in het gezicht. We lijken wel 20 jaar ouder.

Wat is het hier toch prachtig. We werden omgeven door bergen rond de fjord, sneeuw en ijs op de fjord zelf en blauwe lucht met zon.

Nadat de Inuit 3 vissen hadden gevangen terug gegaan naar de kant. Daar hebben we nog een stukje “gewandeld” over de vele ijsbrokken langs de kant. Nog een dode sledehond gevonden en op het pad naar het huisje vele bevroren dode zeehonden. Sommige met jasje aan, sommige het jasje half open en sommige zonder jasjes alleen de botten. Aan houten stellingen/frames hingen dode zeehonden, raven en vissen te drogen in de zon. Ziet er wel luguber uit maar hoort bij het dagelijkse leven een eetgewoonte van de Inuit.

Het is erg grappig om te zien dat bij bijna ieder huisje een zooitje honden ligt. De honden janken ’s-morgens vroeg met z’n allen tegelijk wat een oorverdovend geluid geeft. Dan opeens, na een paar minuten, is het weer stil. Aan het begin van de avond gaan de sledehondjes weer allemaal tegelijk janken. Oehhhhhhhhhhhhh. Oehhhhhhhh. Wat een herrie maar wel erg leuk.