Na onze rug + slaapzakken op de slede te hebben gebonden namen we plaats op de rendierenhuiden die over de houten slede gespannen waren. Onze musher Maasi rende af en toe naast de slede om de honden aan te sporen of op te warmen, stond soms achter op de slede of lag/zat voorop de slee. Maasi droeg een broek van ijsberenvacht.

Net na vertrek vielen al een aantal mensen van hun slede. Gelukkig niet hard. Het tempo van de slede is heel relaxed. Gaat niet te hard. Moet natuurlijk niet een race worden, we komen om te ontspannen wat goed gelukt is.  Met zoveel lagen kleding, zeehondenvacht kleding en 3 lagen rendierenhuid op de slede zaten we zeer comfortabel.

In het begin is het even wennen zo laag boven de grond te zitten/liggen. Soms is de grond waar we overheen gaan hobbelig door stenen of heuveltjes. Zeer snel waren we gewend aan de slee. Als we over de rug van een heuvel gingen hingen we met onze lichamen naar de helling toe zodat de slee niet omsloeg. Als we een heuvel opgingen dan gingen we meer voorop de slee zitten waardoor de slee voor de honden makkelijker te trekken was. Heuvel af gingen we achter op de slee zitten en hielden ons goed vast. Wel de handen en voeten binnenboord houden om nergens tegen aan te knallen en van alles te breken.

Heerlijk is het om in een rustig tempo op de slee door het verlaten poollandschap te reizen op Disko Eiland. Bijna alles rondom ons was wit van sneeuw en ijs. De stilte en rust is zo ontspannend. Je komt niemand tegen, er zijn geen wegen met auto’s, geen dorpjes, geen industrie alleen maar natuur.

We trokken over valleien tussen bergen en heuvels door. Over bevroren fjorden. Met de slee over bevroren water maakte een andere geluid dan met de slee over sneeuw.

Onderweg goed rondgekeken naar poolhazen, poolvossen, rendieren, vogels, muskusossen en ijsberen. Helaas komen er in dit gedeelte van Groenland niet veel ijsberen voor. De meesten zitten in noord en oost Groenland waar geen mensen wonen. Onderweg veel zwarte raven gezien. Ik had er over gelezen thuis maar toch voor mijn  gevoel is de zwarte raaf geen pooldier.Vanaf de slee kijken we vooruit naar de achterkanten van de sledehondjes. Het is een mooi gezicht ze naast elkaar te zien rennen. Ze vinden het ontzettend leuk om een slede te trekken hadden we al gelezen en dit was ook te zien. De staartjes stonden omhoog. Het is ook grappig de voetzooltjes steeds te zien als de pootjes naar achter kwamen. De honden lopen met hun tongen uit de bek omdat ze het warm hebben. Wel vreemd dat deze niet bevriezen. Wij moesten alle delen van ons lichaam bedekt houden anders bevroor het.